Thank God there is Photoshop

Digital imaging is one of the best thing that happen in today's world. Imagine web pages without pictures, advertisement without those fancy caricature and signage that were lifeless. Thank God there is Photoshop. I'm not a professional graphic artist but because of this magnificent software, we can turn simple pictures into art work. Take a look on my sample pictures below:

Note: Pictures are Edited in Photoshop CS3

My daughter Ella in Sugar Plum costume

My Princess Ella dressed in Lion

My son Mark Gabriel in lion custome with forest background

Epson Escalations 2nd Anniversary

Epson Escalations Manila celebrates its 2nd anniversary last August 22, 2009 in Filinvest Homes, Batasan Hills Quezon City, Philippines. The place was owned by Rico's family. The event starts at 3pm and last until 3am. Those people who attended are JD, Rico, Marcus, Herbie, Donny, Tina, Jayson, Tristan, Jef, Jimmy, Nonoy, AJ, Trent, Kat, Donna, Boom, Dane and Me.

Picture Picture

AJ doing his congo beat

Telling the bad news...

Haayy.. !?!

The Heads

Marcus and his daughter

Me playing my favorite song

Amazing Duo

Shhhh !?!

Kampai !!!

Team Building Email Team at Sheen's Place

Guys... this is our team first team building held at Sheen's place last June 13, 2009. It's a small gathering that bridge the gap towards our individual differences. It also promotes balance between work and personal relationship and more that this is really cool because it becomes stress reliever.

To give you some info, our team is the only email team in Epson - Teleperformance Philippines. We answered technical emails from Epson America's customers and support their technical issues concerning their printers, projectors and print servers. We are one proud team to serve Teleperformance and Epson to exceed our goals and continue to think outside the box.

Members of Epson - Teleperformance Email Team

Jef - Email Monster

Jimmy - Knowledge Base guru

Kat - Sleeping Devil



Lemon - Store Specialist



Me - Cook



Sheen - Mastermind

Highlights of our Team Building

Tambay sa Kanto

Where am I?

Selda Katorse



What will be our plan tomorrow?



Low batt



The drunks



We are here to perform!!!



Email Team at Work !!! Like Ants we are working as one team

together we stand divided we fall.



Jef and Carla - They look like Oyo boy Sotto and Cherry Pie Picache



Where is Sheen? Apan Jai ti balay tumaki



The predators and prey

Epson Escalations Manila Team Building May 2008 - Remembering the days

The following pictures was taken last May 2008 in Daraitan, Tanay, Rizal, Philippines. This is the first time that I joined team building. It is really fun because I enjoy the scenery and most of all cooking.

Ano ang nasa dako paroon ???
From far left - Me, Jef, Carl and Panda

Tales from the Crypt !!! Panda where are you na?

from left - Jef, Carl, Adie, Me, JD, Sheen and Panda

JAPAN JAPAN !!!

from left Carl, Ohms, Me, Jef, Panda, Kat

sitting alone - Sheen

Rico - our gang leader ?!.. INUMAN NA!!!

The Cook - at your service. Preparing breakfast.

Pre pahingi kami ng tutong - Jimmy and Kat


Breakfast time !!!


Unggoy-Ungguyan
Donny and Me


The gamblers - Rico, Donny, Me and Randolf

The bridge

Mother Nature

Daraitan, Tanay Rizal, Philippines

Afternoon pose at the bridge
Panda, Jef, Elaine, Sheen, Kat and Me

Posing to the Max !!!
from left to right - Carl, Jef, Elaine, Panda, Me, Adie, JD and Sheen

Tristan Mixing Vodka and Extra Joss. It looks like that I really hate the mix but to tell you the truth I didn't taste it because I don't want to mess around with my cooking. "Downers and Uppers" what a combination !!!


Ohms showing his tattoo while other start preparing things. Jason stop eating those crackers that is the only food that we have. Dane (wearing yellow shirt) are you with us?

"Epson Escalations Manila - We think, We rule, We Survive"

Scabies

Last week, I brought my son to his pediatrician, in Medical City in SM Fairview, because he experienced serious itchiness with unknown rashes. First I thought it was just a simple skin irritation but when his pediatrician checked him out, I was surprise because my son was infected with scabies. The doctor said it was caused by a very tiny, not visible to our naked eye, parasite that lay her eggs inside my son's skin and it was called mite sarcoptes scabiei. My son are very lucky to have a very good pediatrician and the infection was treated immediately. He was now recovering fast.

For those people who did not know scabies, it is a contagious disease that can be transmitted through direct contact. If one member of your family is infected all of you should undergo the same treatment even though you don't have any symptoms. Your clothes should be wash immediately with hot water and let it dry under the sun. Same thing with your bed sheets, mattress and pillows, they should be cleaned thoroughly and if possible let them expose under the sun. Insecticide will also a great help in killing those parasites inside your house.

If your already infected, don't feel pathetic, it is not your fault why you have scabies. It does not mean that you are dirty or what. What matter is you know how to deal with.

Mommy I love you till the last one die

You and me against the world… sometimes it feels like you and me against the world…. ganda no? alam niyo tuwing naririnig ko yang kantang You and me against the world naalala ko ang isang taong minahal ko ng husto sa buhay ko… Sa totoo lang ang dami ng nangyari sa buhay naming dalawa. Marami na rin kaming naranasan. Nandyan na magdildil kaming dalawa sa asin, mabaon sa utang, muntik ng maghiwalay hanggang ngayon puro parin pag-subok at problema. Pero hindi ako nagsisi sa buhay ko ngayon dahil pinili ko ang buhay na ito kasama ang aking may bahay. Wala naman kasi akong hinangad kundi mapaligaya siya sa abot ng aking kakayahan. Yayaman nga lang hindi ko maibigay sa kanya, sa ngayon, ang buhay na pinapangarap naming dalawa. Ang kaya ko lang ibigay sa kanya ang aking pagmamahal na handang isakripisyo ang lahat. Siguro sa dami ng pagsubok na dinaanan namin wala na akong kinatatakutan kundi mawala ang pinakamamahal kong pamilya. Ang aking anak at ang aking asawa.

Minsan habang naglalakad kami pa uwi sa bahay may ibinigay ako sa kanya… Binigyan ko siya ng Labing Dalawang bulaklak. Labing-isa ang tunay at isa ang di-totoo. At sinabi ko sa kanya… Mommy I love you till the last one die.

HIndi lahat ng alam nating makakapagpaligaya sa atin ay tama

May pangyayari sa buhay natin na minsan ay hindi natin ginustong mangyari na para bang kabute na bigla na lang susulpot. Gaya ng kaibigan kung si Jun. Si Jun bilang isang kaibigan ay napakabuti. Hindi ka niya iiwanan kahit sa anong laban. Siguro sa lahat ng taong nakilala ko si Jun ang masasabi kong the best. Isusubo na lang niya ibibigay pa sa iyo. Nakakatuwang isipin na merong taong kagaya niya.

Minsan nagyaya ng inuman si Jun. Nabigala nga ako…. Kadalasan kasi ako ang nagyaya ng inuman. Ako naman si korek bili naman ng inumin. Red Horse para lakas tama… Napasarap ang inuman naming dalawa. Una dalawang bote lang hanggang sa napadami hanggang si Jun lupaypay na at biglang nag-bukas ng kanyang problema. Sabi niya " Pare bakit ganito ang buhay…" ang sagot ko lang ha??? nakakalungkot isipin sa mga oras na iyon hindi ko man lang matulungan ang aking kaibigan. Kahit isang mabuting sagot ay hindi ko maibigay. Siguro hindi wala talaga akong mabuting sasabihin kaya minabuti ko na lang na tumahimik…

Kinabukasan habang pauwi ako… nakita ko sio Jun. May kasama hindi naman si mare. May pinasukan silang isang lugar. Akala ko restaurant pagtingin ko sa karatula… Affordable rates??? siguro heto yung problema ni Jun na gusto niyang sabihin. Marahil ay hindi na siya naging masaya sa buhay nila ni mare bilang mag-asawa. nag kibit balikat na lamang ako sa aking nakita…

Siguro ito na marahil ay bunsod ng pangungulila ni pare yun nalang ang nasabi ko sa aking sarili… pero ayoko namang humantong sa isang konklusyon na may ibang babae si Jun. Ang sa akin lang kung saan siya masaya suportahan na lang kita…

Ang tanong lahat ba ng sa tingin natin ay makakapagpaligaya sa buhay natin ay tama??? kung ako ang tatanungin niyo. Hindi lahat ng alam nating makapagbibigay sa atin ng kaligayahan ay tama. Minsan kung ano pa ang masakit yun pa ang tama. Gaya na lamang sa pag-ibig… maraming pamilya ang nasisira ng dahil sa maling akala na hindi sila masaya sa buhay nila kasama ang kanilang kabiyak… Hindi ko naman sila masisi dahil kalooban nila yun. Ang ganang akin lamang… sana bago natin gawin ang isang bagay sana isipin muna natin kung ang ating naiisip, nararamdaman, naaamoy, nakikita at naririnig ay tama. Ang pagsisi ay laging nasa huli…

Ang mahalaga

Ilang beses na ba tayong nabigo, nasaktan at bumangon? Siguro marami ng beses at di natin alam kung ilang beses talaga. Minsan nakakapikon na at mayroon pa tayong mapanising tanong… "Bakit nangyayari ang mga bagay na ito sa aking buhay…? Wala na ba itong katapusan…!?" Marahil ganyan talaga ang buhay. MInsan may sabit minsan wala. Minsan nasa ibabaw madalas nasa ilalim.

Marami tayong sinisisi sa mga nangyayaring ito sa ating buhay. Kulang na nga lang pati ang Diyos sisihin natin… Pero naisip na ba natin na ang mga bagay na nangyari sa buhay natin ay mayroong dahilan at sana may aral tayong matutunan? Marahil ay wala naman talagang may kasalanan sa mga nangyayari sa buhay natin. Madalas pa nga… iyon ang mga bagay na ginusto natin. Gaya na lamang sa pag-ibig. Tayo ay nagmahal at umibig ng tapat. Bumuo ng pangarap kasama ang mahal natin sa buhay. Sa una naging maganda ang pagsasama nangmaglaon ay nasira ang magandang pagtitinginan… diba pinili natin ang buhay na kasama ang ating iniibig pero walang nakakaalam sa mangyayari sa huli.

Ang mga bagay na ito na nangyari buhay natin ay maydahilan at aral tayong mapupulot. Kaya ito nangyari ay para matuto tayo. Masakit man isipin pero yun ang katotohanan… Naalala ko tuloy ang kwento ni Amang Job. Kinuha ang lahat sa kanya isa lang ang sinabi niya "Diyos ang nagbigay, Diyos ang Kumuha, wala akong magagawa kung hindi purihin ang Diyos…" Huwag sana nating bilangin ang ating pagkadapa bagkos ay bilangin natin kung ilang beses tayong natutong tumayo at lumaban.

Umaga

Minsan ako’y nagising sa isang umaga na kay ganda at kay saya na halos buong sigla’t tuwa ko siyang ninanam. Nakita ko ang kapatid na naglalakad sa tabi ng burol at ang aking magulang ay masayang nagkakape sa aming hardin. Ang haring araw ay masigla ring sumikat upang bigyan ng panibagong buhay at pag-asa ang buong paligid. Nariyan ang aking maybahay na buong ngiti akong nilapitan at niyaya akong mag-almusal kasama ng aming anak. Ang aking anak ay buong sigla akong niyakap at umupo sa aking kandungan. Ito na siguro ang pinaka magandang umaga na aking nagisnan simula ng ako’y isilang. Sayang at di ko na ulit naranasan pa.

Siguro ay parating na ang takip silim ng aking buhay kaya ko naaalala ang masayang tagpong iyon. Isang umagang kay ganda na puno ng sigla, ngiti, pag-asa at buhay. Sana ay muli ko iyong maranasan bago tuluyan dumilim ang aking paligid. Sana ay manatili akong matatag sa mga nadarating pang araw upang pagdumating muli ang umagang yaon ay mayroon pa akong natitirang lakas upang ito’y namnamin at sabihing…. Magandang Umaga.

May isang umaga

(Song for my wife - Tere)

May isang umaga ang aking nagisnan

sa ating tagong mundo ay magkasama

Ang iyong mga halik ang iyong mga ngiti

ang iyong mga yakap ay nagsasabing mahal mo ako

Ikaw ako tayong dalawa ay magsasama, habang buhay

kahit na umabot pang nasa langit na ako ikaw at ako lamang…

Sa piling ng Bulutong

Salamat at natapos din ang aking malungkot na araw sa banig ng karamdaman. Mahigit dalawang linggo din akong hindi naka pasok sa trabaho dahil sa aking sunod-sunod na sakit. Sakit sa lalamunan, sa likod, sa balat kulang na lang ay dapuan ako ng dengue, AIDS, TB, CANCER at kung ano-ano pang sakit. Hay buhay akala ko... katapusan ko na.

Sino na ba sa inyo ang nakaranas mag-karoon ng bulutong? Ako malamang naranasan ko na. Alam niyo ba ang bulutong ay isang nakakahawang sakit sa balat. Sa aking opinyon wala siyang gamot kusa siyang gumagaling pero ang maiiwan nito ay masakit. Ikaw na ang magkaroon ng peklat na san damukal. Huwag kayong mag-alala, lahat ng tao ay nagkakaroon ng bulutong - bata, matanda, mayngipin o wala. Hindi naman siya ganoon ka grabe pero pagsinabi kasi nating sakit sa balat alam mo na … kulang na lang ay pandirian ka at ipag-tabuyan. Yan ang totoo sa ating mga Pinoy tumitingin sa panlabas na anyo.

Minsan napunta ako sa isang leprosarium. May bulutong pa ako noon. Nakakatuwa lang dahil lubhang kahanga-hanga ang mga tao doon. Biro niyo, hindi man lang sila natakot na mahawa sa kalagayan ko. Sabagay ketong nga nalagpasan nila bulutong pa kaya. Pero hindi iyon ang naiis kong mabatid. Hindi ko nakita sa kanilang mukha ang pag-uri sa kalagayan at hitsura ng isang tao. Papatuluyin ka nila ano man ang kalagayan mo. Kung ating kukuro-kuruhin sila ay mga uri ng tao ng hindi marunng humusga sa anyo ng isang tao. Sana lahat ng tao sa Pilipinas ganoon. Hindi tumitingin sa panglabas na anyo. Huwag niyo sanang gayahin yung isang babaeng nakasakay ko sa bus noong isang linggo akala mo kung sinong maganda at makinis. Ganoon na lang ako uriin ng tumabi sa inuupuan ko. Pandirihan ba ako?

Sabi nga nila... "Huwag mong husgahan ang isang tao ng dahil lang sa kanyang anyo... marami ang nagbibihis tupa pero ang katotohana sila pala ay mga mabangis na hayop na handang silain ang sino man ano mang oras nila gustuhin. Mabuti nang maging pangit na may mabuting kalooban kaysa isang maganda na ang kaloob-looban ay nabubulok at inaanay."